با نگاه سرد و خاموشت جهانم تار شد
 با سکوت تلخ و سنگینت دلم بیمار شد
 گفته بودی با دلم دیگر غریبه نیستی
 غربت خاکستری رنگم ولی تکرار شد
 دل همیشه ساکت و مغرور و خوش کردار
 ای دریغا کار قلبم خواهش و اصرار شد
 گفته بودی سد راه عشق و هستی نیستی
 قلب بی مهرت ولی خود همچو یک دیوار شد
 گفته بودی همچونان دیوانه ای محوت شوم
 دیدی اما دل ز کارت آگه و هشیار شد؟
 گفته بودی روی عهدم قیمتی نتوان گذاشت
 ای دریغا! ارزشش کمتر ز یک دینار شد
 ای که گفتی یار تو هم صحبت اغیار نیست
 دیدی آخر یار من هم صحبت اغیار شد؟!